Hunter 49

De 49 bestaat als een soort mijlpaal voor hoofdontwerper Glenn Henderson. Sinds hij in 1998 bij Hunter kwam, heeft hij de hele lijn van de zeiljachten van het bedrijf opnieuw ontworpen. Door de Hunter 46 (geïntroduceerd in 1997; meer dan 250 gebouwd) te vervangen door de nieuwe 49, hebben de ingenieurs van Henderson en Hunter een rompvorm bereikt die de prestaties bevordert, een interieur met voldoende volume om zelfs de meest ruimtehongerige eigenaar tevreden te stellen en een veelzijdig ontwerp dat logisch is zowel onder zeil als voor anker.

Hunter biedt verschillende opties voor zeilplannen voor de 49. U kunt kiezen voor een van de drie configuraties van het grootzeil: een conventioneel grootzeil met horizontale latten (777 vierkante voet), een oprolbaar grootzeil zonder verticale latten (569 vierkante voet) of een oprolbaar grootzeil met gedeeltelijk verticale latten (621 vierkante voet). Elk van deze kan worden gecombineerd met een zelfkerende fok (412 vierkante voet) of een overlappende fok van 110 procent (489 vierkante voet). Een zelfkerende stayzeil (206 vierkante voet) kan met elk van de fokken worden gecombineerd. (Het prototype -Rom No. 1- dat PS zeilde, had het grootzeil van 621 vierkante voet met de overlappende fok en het zelfkerende stayzeil. Volgens Steve Pettingill, directeur van zeiltesten bij Hunter, is de nadruk achter deze verscheidenheid aan opties een efficiënte zeilbehandeling, die allemaal is gebaseerd op een redelijk groot grootzeil en relatief kleine voorzeilen.

De literatuur van Hunter vermeldt het gewicht van dit schip in droge toestand op 32.813 pond. Omdat het bijna zeker is dat degenen die dit schip kopen het aanzienlijk zullen verzwaren met extra voorzieningen (dit cijfer omvat niet het aanzienlijke gewicht van een airconditioningsysteem, een gecombineerde was- en droogmachine, een generator, of de 350 gallons brandstof en water die aan boord kunnen worden opgeslagen), denken we dat de meeste eigenaren de voorkeur zullen geven aan zoveel mogelijk zeiloppervlak. In anticipatie hierop biedt Hunter nu een hoge mastoptie aan die het gebied van een oprolbaar grootzeil tot 662 vierkante voet vergroot.

De boeg van de 49 is gespannen met een relatief fijne ingang. Dit geeft het schip een betere houding om te zeilen of door golven te varen. Ondanks al het toegevoegde volume blijft het profiel van de 49 verrassend elegant. Zijn subtiel omgekeerde pure lijn, gecombineerd met een laag profiel cockpit en redelijk grote patrijspoorten, presenteert een esthetisch pakket dat meer op maat lijkt dan geproduceerd.

De maximale breedte van dit schip (14 voet, 9 inch) is ongeveer 60 procent naar achteren, en een groot deel van die breedte wordt naar de spiegel van de achtersteven gebracht.

Een Selden-mast met twee kruizen bovenop het dek omvat het grootste deel van het B&R fractionele 9/10-platform, dat zich 63 voet en 4 inch boven het water bevindt. Of u nu kiest voor een rolzeilmast of de standaard tuigage met een afneembaar grootzeil, er is geen achterstay, zodat de stagen ver genoeg naar achteren zijn geplaatst om de kruizen een achterwaartse sweep van 28 graden te geven. Het schip dat we testten had een interne stay uitgerust met een nieuwe Harken rolmechanisme.

Er zijn twee kielopties voor de 49, een versie met een diepe vleugel kiel (7 voet) of een versie met een ondiepe vleugel kiel (5 voet, 6 inch), die we hebben gezeild. De vleugels zijn 12 inch boven het diepste punt van de kiel geplaatst om de kans op vastlopen te verminderen.

DECKLAY-OUT
Beginnend aan de achtersteven, omvat het ontwerp van de 49 een T-vormige cockpit met dubbele stuurstations en een eilandtafel in de middenlijn van roestvrij staal, glasvezel en Corian. De kenmerkende boog van Hunter beslaat de volledige breedte van deze ruimte en biedt niet alleen een basis voor de grootzeiltrim, maar ook een ankerpunt voor de optionele tweedelige bimini die de hele cockpit bedekt en een montagelocatie voor de stereo en de luidsprekerbehuizing.

De ruimte achter elk wiel (36-inch roestvrijstalen modellen van Lewmar) laat slechts 17 inch voor de spiegel van de achtersteven, maar we vonden het voldoende om te staan of te bewegen. De beperkte ruimte maakt het voor de bestuurders gemakkelijker om zich voor te bereiden terwijl ze aan het sturen zijn. En als de periodes aan het roer vermoeiend blijken te zijn, heeft elke station een omhulde stoel.

Echter, naar onze mening is het nodig om de ergonomie van deze controlepost te verfijnen. Op ons testschip zou iemand die op het stuur van bakboord zat de knoppen van de autopilot met de linkerknie aanraken, maar Hunter zegt dat dit zal worden opgelost in de volgende 49's. En de gashendel steekt te veel uit in de gang tussen het stuur van bakboord en de tafel. Pettingill verzekerde ons dat dit ook naar toekomstige modellen zou worden overgebracht. Dit is ook belangrijk, omdat de gashendel elektronisch is (niet mechanisch) en te dicht bij de stuurkompas op het schip dat we testten was gemonteerd.

De hoofdkabels aan beide zijden van de cockpit (Lewmar 54) zijn binnen handbereik van de bestuurder. De lijnen van beide voorzeilen worden naar nabijgelegen schootblokken geleid; de schoten worden bediend door zelfklevende lieren. Hunter heeft slim een dubbele eindschot voor het grootzeil geïnstalleerd, zodat aanpassingen vanaf het dek van de trap of vanaf de stuurstand van bakboord kunnen worden gedaan, die een exclusieve Lewmar 54-lier en een Spinlock-kabelkoppeling in afwachting heeft. De bedieningselementen van de grootzeiltrim worden van bovenaf naar de draaiende schootblokken op de boogsteunen geleid. Deze zijn ook op korte afstand van de stuurstations.

De centrale opening in de spiegel van de achtersteven leidt naar een smalle zwemplatform en een opvouwbare instapladder. De roestvrijstalen en King Starboard scharnierdeuren die hier hangen lijken overbodig, maar Pettingill legde uit dat ze zullen voorkomen dat kleine voorwerpen uit de opening glijden of stuiteren. Aan beide zijden van de spiegel van de achtersteven is een grote Bomar-hatch gemonteerd (elk met vier honden voor extra veiligheid) om gemakkelijke toegang te bieden tot de mechanische componenten van het Lewmars Mamba-ratelsysteem dat zich eronder bevindt.

De cockpit biedt veel opbergruimte in zes verschillende compartimenten die de stuurstations omringen. De twee kisten onder de cockpitstoelen zijn groot genoeg om een reddingsvlot in een tas of andere volumineuze voorwerpen zoals zeilen op te bergen. De cockpitstoelen zijn lang genoeg zodat een persoon zich volledig kan uitrekken (74 inch). Hoewel Hunter Flexiteek op veel plaatsen heeft gebruikt, zoals de kleine gevormde trede in de reling, is het grootste deel van het dek standaard antislip met een diamantpatroon en heeft het goede grip.

De voorkant van de cockpit leidt naar een goed beschermde brugdek dat naar de trap leidt. Van hieruit kunt u de verschillende zeilbedieningen aan de achterzijde aan beide zijden van de trap bedienen. Elke kant heeft vijf Spinlock-kabelkoppelingen die net voor een zelfklevende lier (Lewmar 44) zijn gemonteerd.

De gematigd brede zijdekken (minimaal 16 inch) leiden naar voren aan boord van de 49, en de locatie van de stagen betekent dat de bemanning zich vrij kan bewegen zonder obstakels. De zijdekken strekken zich naar achteren uit tot aan de stuurstations, waardoor de stuurman gemakkelijk direct vanaf zijn station kan vooruitkomen.

De boeg heeft een grote zeilopbergkist, ideaal voor het opbergen van een asymmetrische cruisespinnaker, lijnen en fenders. Direct ervoor, gescheiden door een waterdichte wand, bevindt zich de ankerput. Het is verdeeld in twee kamers om de stangen van twee ankers gescheiden te houden. Er is een grote roestvrijstalen schootblok aan bakboord en een roestvrijstalen U-bolt aan stuurboord, met ruimte tussen hen om een elektrische lier te monteren. De opties voor eigenaren van liermerken zijn hier echter beperkt vanwege het ontwerp van de put en de opening, die een gevormde inkeping heeft om de bovenkant van een verticale lierdrum te accommoderen.

ACCOMMODATIES
Hunter biedt drie indelingsopties voor de 49: de standaardversie met drie hutten, een optie met vier hutten of een indeling met drie hutten met een kantoor in de achterste hut aan stuurboord. PS testte het standaardontwerp.

Een eenvoudige maar elegante set teak treden hangend aan een roestvrijstalen frame leidt naar een luchtige en goed verlichte binnenruimte. Een L-vormige keuken aan stuurboord biedt meer dan voldoende opbergruimte voor voedsel en servies. Het heeft Corian-bladen omringd door 1-inch teak, twee roestvrijstalen gootstenen, een combinatie van een Seaward Princess drie-pits kookplaat en oven met afzuigkap, een gecombineerde magnetron en koffiezetapparaat en front-loading koelunits. Er is ook een kast voor het opbergen en drogen van servies met afvoer en ventilator. Natuurlijk zijn er altijd compromissen aan boord van schepen, en twee hiervan zijn hier duidelijk: de toegang tot de zoetwatercollector houdt in dat de vuilnisbak moet worden verwijderd, en om de achterste hut aan stuurboord binnen of buiten te komen, moet je door de keuken gaan. Voor de nooduitgang van een van de achterste hutten kunnen de bewoners een speciaal ontworpen paneel (dat als zodanig is gemarkeerd) verwijderen en aan de andere kant klimmen om te ontsnappen.

De salon is georganiseerd rond een teak tafel van 42 bij 36 inch die kan worden verlaagd om een dubbele slaapplaats te vormen. Aan deze tafel kunnen comfortabel zes dineren. De banken aan elke kant van de salon zouden voldoende kunnen zijn als slaapplaatsen, maar er zouden stoffen aan de loefzijde moeten worden toegevoegd.

De ingang nabij de gang van de gastenkamer wordt verlicht door een ingebouwde koordverlichting in het plafond. Dit is een elegante touch, maar deze opening zal ongetwijfeld aantrekkelijk zijn als handvat voor degenen die van het dek afkomen. Aangezien het niet is ontworpen om gewicht te dragen, moet hier een stevige en duidelijke leuning worden toegevoegd.

Elke achterhut heeft tal van lades en kasten, naast een kleedruimte en een queen-size bed. Ze delen een badkamer (aan bakboord), die een privédeur heeft die naar de achterste hut aan bakboord leidt. De stuurboordhut van het getest schip PS had een optionele gecombineerde Splendide was-droogmachine geïnstalleerd in een kast, maar liet nog steeds voldoende ruimte over om de bezittingen van de bewoners gedurende een week aan boord op te bergen. Ondanks dat voordeel is het de voorhut van de eigenaar die zijn gebruikers echt zal verwennen. Een queen-size eilandbed neemt het grootste deel van de ruimte in beslag, maar er is nog steeds een genereuze hoeveelheid opbergruimte. Een privébadkamer met wastafel en wastafel aan stuurboord en een aparte douchecabine aan bakboord is inbegrepen. De werkbladen zijn van Corian en de kasten zijn van teak.

Hier zijn twee hangkasten bekleed met ceder en twee grote lades onder het bed. Natuurlijke ventilatie vindt plaats via dubbele luiken; Onze enige klacht hier is dat de luchtstroom iets kan stagneren in het voorste gedeelte van de hut, aangezien de luiken zich aan de achterkant van deze ruimte bevinden.
De brandstof- en watertanks zijn gemaakt van polyethyleen. Volgens PS is het materiaal geen goede keuze voor een grote diesel tank omdat dergelijke tanks doorgaans geen inspectiepoorten hebben, waardoor ze zeer moeilijk te reinigen en te inspecteren zijn in het geval van verontreiniging. (We zullen het onderwerp van tankselectie in detail verkennen in een volgende editie). De tanks aan boord van de Hunter staan toegang toe voor reiniging met een stofzuiger of hogedrukslang via een enkele opening van 2 inch in de bovenkant waar de brandstofophaalbuis binnenkomt. Het gat bevindt zich direct boven een afvoer in de tank waar waarschijnlijk groot materiaal zal ophopen. In de meeste schepen zijn andere systemen gemakkelijk toegankelijk voor regelmatig onderhoud. De propaanruimte bevindt zich net buiten het stuurboord roer, met voldoende afvoer naar buiten.

Hunter gebruikt alleen doorlopende rompen en bronzen zeewaterinlaten onder de waterlijn, en deze zijn in wezen gegroepeerd in diepe afvoeren op twee locaties, opnieuw voor gemakkelijke toegang voor onderhoud.

De huishoudelijke en startbatterijen bevinden zich in aparte compartimenten onder de salonvloer. Elke bank is op zijn plaats bevestigd en de batterijterminals zijn beschermd. (Het elektrische systeem van dit schip is bekabeld voor 220 volt om de gecombineerde was-droogmachine te accommoderen). Dit soort preventieve aanpak is belangrijk op elk schip, maar vooral op een doorvoerboot. Met dat in gedachten waren we een beetje verrast te ontdekken dat sommige van de verwijderbare panelen van de vloer niet waren beveiligd met beslag.

De motor is toegankelijk via een bovenpaneel voor vloeistofcontroles, maar kan volledig worden blootgesteld door de hele omliggende structuur te verwijderen (een proces van vijf minuten). Dit compartiment is geluidsgeïsoleerd met twee inch schuim en er is ruimte voor meer als de eigenaar dat nodig acht. Bij 2740 rpm registreerden we een stille ruis van 76 dB (een normaal gesprek is 60 dB) aan de basis van de trap. Het motorcompartiment wordt standaard geleverd met een automatisch brandblussysteem Fireboy-Xintex.

PRESTATIES

De standaard dieselmotor van 75 pk is standaard op de Hunter 49, maar de Rom No. 1 had de optie van 100 pk. Met de motor voer het schip goed, accelereerde het gemakkelijk in kalm water en draaide het in een redelijk korte bocht. Het registreerde 7,8 knopen met de vaste driebladige schroef van 17 inch draaiend op 2.600 rpm. De dubbele stuurwielen zijn verbonden met het roer via het Lewmars Mamba tandheugel systeem. Hoewel de respons van het roer niet levendig is, is het niet nodig om tegen het stuur te vechten en lijkt de autopilot niet te werken. Om de overmatige stroom die we tijdens het aanleggen tegenkwamen te overwinnen, maakten we goed gebruik van de optionele boegschroef.

Het belangrijkste doel van het ontwerp van Hunter voor de 49 was om dit schip gemakkelijk met één hand te zeilen, iets dat het bedrijf beschouwt als een kenmerk van zijn schepen. We bevestigden dit toen een van onze beoordelaars het schip gemakkelijk door vier voet hoge zeeën met 14 knopen wind alleen draaide. In die omstandigheden, met het volle grootzeil en het zelfkerende stayzeil, was de mogelijkheid van de 49 om te wijzen niet indrukwekkend (het schip draaide zelden minder dan 100 graden), maar de taak was gemakkelijk uit te voeren. De acceleratie bij het verlaten van de koers was zeer geleidelijk, meer of minder wat je zou verwachten van een schip van 32.800 pond in dergelijke omstandigheden.

Met het stayzeil oprolbaar en het voorzeil van 110 procent uitgerold, registreerde de snelheidsmeter van 49 snelheden tussen 7 en 8 knopen op een gang met 14 knopen echte wind en redelijk kalme zeegang. Er zijn optimale zichtlijnen vanaf elke stuurstand vanwege het lage profiel van de cockpit, en het is niet moeilijk om de zeilversiering te zien omdat Hunter doorzichtige plastic ramen aan de bimini heeft toegevoegd. Ondanks de niet zo enthousiaste feedback van het roer, was het een genoegen om dit schip te besturen. Zowel bij het aan de wind zeilen als bij het ruime wind zeilen was het gemakkelijk om de koers te vinden wanneer de wind boven de 14 knopen kwam, maar met minder wind was het een grotere uitdaging om de snelheid vast te houden.

Op een gegeven moment tijdens onze reis steeg de bries en reageerden we door de grootzeil- en stayzeilhalzen gemakkelijk aan te spannen zonder de cockpit te verlaten. We stelden ook de asymmetrische cruisespinnaker van het schip ongeveer een uur in om de gybe-eigenschappen van de 49 te beoordelen. Met dat zeil gehesen, reageerde het schip goed, won een knoop snelheid en werd stabieler in de deining.

CONCLUSIES
Het ontwerp van de 49 maakt veel meer indruk op ons dan veel eerdere modellen van deze fabrikant. En Hunter heeft het grootste deel van zijn zelfopgelegde mandaat met betrekking tot dit schip nageleefd. Dit vaartuig gaat aanzienlijk vooruit naar eenvoudigere onderhoud. Voor een schip van deze grootte is de H49 gemakkelijk te zeilen. En veel elementen van het ontwerp zullen de veiligheid op het water verbeteren (het beschermpaneel in de achterhutten, de twee waterdichte wanden en de gemakkelijke toegang tot de kop van het roer voor het gebruik van de noodroer bieden een sterk bewijs van deze opvatting).

Maar de 49 heeft enkele tekortkomingen, voornamelijk zijn prestaties bij lichte tot gematigde lucht. We hadden niet de kans om een hoge tuigageversie van dit schip te testen, noch om te zeilen met meer dan 16 knopen wind, maar onze ervaring geeft aan dat de 49 verlangt naar extra zeiloppervlak bij winden van minder dan 12 knopen, vooral wanneer de zee onrustig is. We hopen dat de meeste eigenaren die proberen van A naar B te gaan, in deze situaties zullen terugvallen op motorzeilen, wat geen overweldigend nadeel is. We konden 9 knopen maken met de schoot van het grootzeil strak en de motor draaiend op 3.400 rpm. Echter, aangezien de gemiddelde winden in de wateren van Noord-Amerika de neiging hebben om in het bereik van 8 tot 12 knopen te liggen, zouden we graag iets meer zeiloppervlak willen hebben om mee te werken.

Het is duidelijk dat Hunter grote stappen onderneemt om ervoor te zorgen dat dit schip voldoet aan zijn reputatie voor blauwe wateren (Pettengill heeft het prototype persoonlijk 10 keer naar het strand gereden met tot 9,5 knopen met het grootzeil). Naar onze mening biedt de 49 een gematigd transittpotentieel met voldoende comfort en relatief laag onderhoud om de basisprijs van . te rechtvaardigen. Met enkele aanpassingen (stoffen aan de loefzijde voor exclusieve maritieme ligplaatsen, een robuustere structuur.